Deze dikke pil van 1,9 kg levert Koos mij als sinterklaas-surprise op 7 december. Gelukkig vergist hij zich met onze recensie-inleverdatum en mag ik ook de kerstdagen en oud &nieuw ‘Altissen’. En meteen een prima gelegenheid om ons te vluchtig doorgekeken 25-jarig jubileumboekje (van slechts 400 gram) ook er naast te leggen. Want het is echt een sportgeschiedenisboek! En ook over onze eigen club ……want het gedenken van 50 jaar van Altis is onlosmakelijk verbonden met het verleden van onze A.V. Triathlon. Vrijwel elk document uit die woelige jaren ‘83-’85 lijkt te zijn opgespoord en afgedrukt. Jeugdherinneringen voor insiders en bijna niet te bevatten ruzienieuws voor diegenen die er niets van hebben meegekregen. Aan de afscheiding van onze club van Altis zitten dan ook treurige kanten. Wat een energieverlies! Maar hoe kan het ook anders daar waar eerder onderling sportgedonder vooraf ging. Altis zelf had zich namelijk ook al eens afgesplitst van AAV (Amersfoortse Atletiekvereniging). Dat A.V. Triathlon- achtige schisma speelt zich af in 1961. Bestuurslid Wim van Essen van Altis wordt zelf door de KNAU veroordeeld tot een half jaar schorsing als atleet en hij mag een jaar geen bestuursfuncties uitoefenen! En waarvoor? ……voor ronselen!
Het is dezelfde Wim, die later op zijn beurt onze Koos Rademaker van hetzelfde beschuldigt voor onze net opgerichte A.V.T. En nog verder in het verleden is er al in 1970 een afscheiding onder de naam Spike ’71. Dit leidt zelfs tot handtastelijkheden door een Altis-bestuurslid bij de Nieuwjaarsvolkscross waar een Spike ’71 met idem trainingspak door hem wordt belaagd. Zo zie je maar dat daar waar niet goed opgeloste ruzies woedden, de toekomst vaak ook ruziemakend wordt vervolgd. Gelukkig is na jaren de verstandhouding tussen onze club en Altis behoorlijk verbeterd. Al heeft dat lang geduurd, mede omdat de aanleg van het sportpark met atletiekbaan veel later de onderlinge verhoudingen ook weer op scherp zet. Eén van onze mannen bij de oprichting van A.V.T. is een zekere Koos R., die zich onherkenbaar met stropdas en overhemd heeft vermomd. Met gevouwen handen ‘draagt hij voor’ in wat vast toen nog de Amersfoortse Courant heette. Hij spreekt dan al de profetische woorden: “Ik hoop op een collegiale concurrentie op die gebieden waar Altis en Triathlon elkaar overlappen.” Hij, Gerard Smink, Eliza de Neef, Leo van Kuyk, Dick Sperling en Nanja van Beek vormen het eerste bestuur van de nieuw opgerichte club en diezelfde namen vind je dan ook terug in dit boek. Maar ook de recreatiegroep-trainsters Anneke Rademaker, Jos Sperling en Zwany Smink blazen in die tijd hun partijtje bij het rumoerige ontstaan van A.V.T. mee. In ieder geval spreekt Evert van Essen (vast de zoon van….) in het Altisclubblad van maart 1985 verzoenende woorden over de splitsing. Hij roept op tot aanvaarding zoals de situatie met A.V. Triathlon is. Hij verlaat de negatieve benadering, waar volgens hem Altis niet beter van wordt en hij vindt dat een kwestie van fatsoen. Vooral omdat er ouders naar A.V.T. zijn overgegaan, waarvan de kinderen bij Altis blijven trainen. Opvallend is dat in beide boeken gezamenlijke triatlon-coryfeeën naar voren worden gebracht. Zo is Irma Zwartkruis uitgebreid beschreven, die in beide clubs furore heeft gemaakt. Dat geldt eveneens voor hun en onze ultraloper Adrian Ligtvoet, (bij Altis nog Adriaan genoemd). Hoewel Adrian in het Altisboek wordt geroemd om zijn beroemde 100 km sponsorloop op de baan, komt er later toch ook weer een treurig einde aan zijn ruimhartige inzet als trainer voor sporters van beide clubs. Adrian krijgt van de Technische Commissie in augustus in 1985 te horen dat “hij niet te handhaven is.” Beminnelijke Adrian kiest uiteindelijk met pijn in het hart toch voor onze club. Naast de moeilijke ontstaansgeschiedenis van beide clubs is er gelukkig ook ruimte voor bezielde sporters om te switchen en te genieten van het sporten. Het boek laat, mooi vorm gegeven, en enthousiasmerend de geschiedenis van Altis aan je ogen voorbijtrekken.
Een waardevol boek dat ook onze eigen geschiedenis rustig, uitgebreid en behoorlijk objectief in kaart brengt. In de 291 pagina’s wordt er genoeg ruimte besteed aan ook talloze Altis-sportflitsen- en festijnen. En net als bij ons krijgen ‘bijzondere figuren’ een ereplaatsje. Lezen is dit keer zeker aan te bevelen. En leg je A.V.T.-jubileumboekje er nog eens naast!
Koos
Deze maand een bijzonder boek op de recensietafel, namelijk van onze jubilerende locale collega atletiekvereniging. Het toeval (?) wil dat ik in beide verenigingen ooit in het bestuur zat. Dus dan lees je extra geïnteresseerd. Want aan de hand van zo’n boek kun je redelijk goed inschatten hoe de sfeer in een vereniging is. En worden er gebeurtenissen weggemoffeld misschien of gekleurd weergegeven? Allereerst het uiterlijk. Altis mag vormgever Hans Bulthuis wel eeuwig dankbaar zijn. Want hij heeft er een zeer professioneel geheel van gemaakt, op A4 formaat. Niet lukraak volgeplempt met foto’s en herinneringen, maar duidelijk gestructureerd en rustige opmaak. Met als fraai detail een oranje bladwijzerlint. Dan inhoudelijk. Het boek verhaalt uiteraard van de rijke geschiedenis van de 50-jarige. Een sportvereniging is een sociaal platform, een rustpunt voor sporters en vrijwilligers. Veel foto’s van blije mensen die zich ontspannen of juist erg inspannen. Hilarisch en typisch tijdgebonden is de aansporing in het Altis clubblad uit 1963 om na een training toch vooral te douchen! Het nadeel van veel gedenkboeken, en daar doen die van Altis en van 25 jaar A.V.T. niet voor onder, is dat het vele verhalen en foto’s betreft, maar weinig concrete informatie. Ik vind dat een statisticus in zo’n redactie niet zou misstaan, met andere woorden, vergeet niet dit element: opname van tabellen, diagrammen e.d. met aantallen leden in de loop der tijd, leeftijdsopbouw, weergave van geleverde prestaties etc. Het valt direct op: het T-woord wordt absoluut niet gemeden. Liefst 16 pagina’s lang wordt “de grote onenigheid waaruit tenslotte Triathlon is ontstaan” zo objectief mogelijk weergegeven. Met tal van krantenknipsels, waaronder ingezonden brieven van o.a. Richard van Egdom en Tinus van Erp. Uitvoerig gedocumenteerd en zo neutraal mogelijk beschreven. Een scheiding doet pijn, net als in een huwelijk. En het meest nog bij de partij die verlaten wordt. In dat licht bezien, kan ik niet anders concluderen dan dat Altis veerkracht heeft getoond en definitief een streep heeft gezet onder de onverwachte splitsing van 1-1-1985. Het verleden is verwerkt en alleen op die manier kan zelfbewust de toekomst in worden gestapt. En kun je een betrouwbare partner of bondgenoot zijn, zonder verborgen agenda. A.V.T.-ers zullen in dit jubileumboek diverse namen van leden tegenkomen die van beide verenigingen lid zijn geweest, zoals Ton Duits, Adrian Ligtvoet (liep als Altis lid de 100 km op de 300 meter gravelbaan in 8:14), Aart Bakker, Elisabeth de Nooijer, Paul Vos e.a. en uiteraard het A.V.T. oprichtingsbestuur en de eerste drie trainers (v). Een boeiende en mooi opgemaakte bundel Amersfoortse atletiekgeschiedenis.
Dit jubileumboek is te koop bij Altis voor € 10 en ook in onze kantine ter inzage.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten