Deze Haagse jurist (1965) houdt sedert 2006 onder de naam Rencapy een lopers weblog bij. Begin 2011 verscheen een keurig gebundelde serie lopers verhalen van zijn hand bij de kleine uitgeverij Hardlopende Zaken. Na enkele jaren van dapper uitgeefwerk moest deze uitgever in het najaar van 2011 besluiten de uitgaven van boekjes over persoonlijke loopervaringen te staken. Het is het eeuwige probleem: wat voor jou, en je omgeving of familie in je hobby heel belangrijk is, hoeft dat voor anderen niet te zijn. Wie zit daar verder op te wachten? Ik heb dan ook wat tegen die stortvloed aan hoogstpersoonlijke ervaringen in boeken en op weblogs. Tenzij het de middelmaat ruim overstijgt of interessante visies of vergezichten biedt. JS heeft een heel behoorlijke schrijfstijl, maar slechts zelden komt het tot grote hoogte of wordt het uitbundig in de beschrijving. In “Nummer”, “Lopen als religie” en “Zuiderzeemarathon” laat de auteur zien dat hij meer in zijn mars heeft. Het lijkt wel of de verhalen verder in het boek steeds beter worden, maar ik kan niet beoordelen of ze chronologisch zijn opgeschreven, wat zou duiden op voortschrijdend niveau. Het kortste horrorverhaal dat ik ken staat in dit boek: “De laatste man op aarde zit in zijn huis. Dan wordt er op de deur geklopt….” Het is een zin die noopt tot het schrijven vaneen vervolg. Dit boek, hoe aardig ook, is iets om ooit te vergeten.
Gerard:
Na het hardloopboek van Rosie is dit toch wel weer een totaal andere lees ervaring. De boekomslag verbeeldt volgens mij geen voetafdrukken, maar ‘zoete schoentjes’ die je in de snoepwinkel kunt kopen, in vele kleuren. Juriaan kiest voor de kleuren roze en geel. En omdat de twaalf ‘schoensnoepjes’ op de voorkant en de achterkant in spiegelbeeld zijn gefotografeerd, wordt beweging uitgebeeld. Wel wat ver gezocht, maar dat geldt ook voor de meeste stukjes die in dit boekje staan. Het zijn bewerkingen van weblog maaksels van Juriaan. Het zijn privé-schrijfsels over zijn loopbelevenissen en -gedachten die worden uitgestort voor andere belangstellende hardlopers en een groepje familieleden en bekenden. De uitgeverij Hardlopende Zaken ziet kennelijk brood in alle schrijverijen over (hard)lopen en tracht daarmee aan de markt van de vrijetijdslopers een eurootje te verdienen. Juriaan beschrijft in ieder geval zijn loopverslaving waartegen elk ander onderwerp het aflegt. Zo is in het hoofdstukje ‘Randverschijnselen’ een epistel geschreven met als kop ‘Vraag des Levens’. Die vraag komt dan uiteindelijk niet verder dan ‘de steentjes die onder zijn schoenen zijn blijven zitten’ en waar hij dan een onderzoeksproject van zou kunnen maken. Hoe veel steentjes, hoe lang zitten ze er onder enz. Wat mij betreft erg gekunsteld en ‘laagdravend’. Juriaan verklaart in zijn voorwoord dat het boekje ook een eerbetoon is aan zijn onopgemerkte voetstappen, die het stuk voor stuk verdienen. Vervolgens doet hij er alles aan om al zijn voetstappen op te merken, en te overgooien met een Juriaanse semi-literaire schrijfselsaus. Hij probeert wel iets over te brengen van de ervaringen die het hardlopen hem de afgelopen zeven jaar heeft gebracht. Laat hij dat vooral bloggend en twitterend doen. De indeling van het boekje in hoofdstukjes is Juriaan’s kapstok: Seizoenen, ontmoetingen, randverschijnselen, de marathon, het loopgevoel, plekken, ongelopen en tot slot ook een bombastisch aangekondigde apotheose: Loper, Vriend, Man, Vader, Loper. Kortom een kris-krastocht door JS zijn loopleven. Die ‘loop knop’ gaat kennelijk bijna nooit uit. Ik ben zelf nu wel heel blij dat ik die knop van Juriaan in ieder geval uit kan zetten. Het boek gaat snel weer terug naar Koos. Rosie staat inmiddels wel in onze boekenkast. Net als trouwens Robinson Crusoe die in het voorwoord van JS wordt aangehaald met de ontdekking van de voetafdruk van de man, die later Vrijdag blijkt te zijn. Die voetafdruk maakte ooit ook op mij echt indruk. Dit afdruksel van Juriaan niet in het minst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten