"RUNNING THERAPIE" - Bram Bakker en Simon van Woerkom

Gerard:
Na de wondere wereld van Hardloper Huizenga dit keer een totaal ander boek. Het boek van Bram en Simon wordt op de omslag aangekondigd als 'Het standaardwerk voor lopers en professionals'. Deze aanbeveling verwijst weliswaar naar de titel 'Running therapie', maar zet je op het verkeerde been. De schrijvers proberen in de inleiding 'Voor wie is dit boek bedoeld?' een wel erg breed publiek te bereiken. Zoals dat het zou zijn 'voor iedereen met interesse in de gezondheidseffecten van hardlopen en andere vormen van duursport'. Het boek gaat echter specifiek over mensen (lopers en nog niet lopers) met psychische aandoeningen en daarbij horende medicijnen. Met professionals worden 'runningtherapeuten' en allerlei sporters bedoeld die runningtherapie willen inzetten om mensen met psychische klachten te helpen. Het boek is stampvol gestopt met psychologische en psychiatrische informatie over het geestelijk leed van mensen en de vele bijwerkingen van de vele soorten voorgeschreven medicijnen. Je wordt als lezer meegevoerd in de wereld van anxiolytica, hypnotica, anti-depressiva, antipsychotica en stemmingsstabiliserende medicijnen. Maar vooral komen alle bijbehorende aandoeningen en klachten in standaarden (zoals DSM met de Assen) voorbij. De gezondheidseffecten van hardlopen ontgaan mij in ieder geval bijna helemaal in deze 'stamppot' van 'je niet wel bevinden'. De uitroep 'LOPEN IS LEUK!' kom ik in dit boek niet tegen. Wel heel veel medische vaktaal over de beschreven 'mentale handicaps' en waardoor een gewone uitdrukking zoals 'afpeigeren' nogal opvalt. De schrijvers gaan 'gelukkig' daarna weer door met 'de behandeling van de bipolaire stoornis is eerst en vooral medicamenteus'. Positief is wel de waarschuwing dat je niet zomaar iets met runningtherapie moet gaan doen. Op de website van de schrijvers http://www.runningtherapie.nl wordt echter wel een 2-daagse cursus Runningtherapie voor professionals in de gezondheidzorg en/of sportsector aangeboden. Kijkend naar de inhoud van dit boek lijkt 2 dagen wel heel erg kort om je verantwoord op dit terrein met deze doelgroep te bewegen. Terug naar het boek zelf. In de 2 afsluitende hoofdstukken worden aanwijzingen aangeboden om deze bijzondere therapie zorgvuldig toe te passen. Daarin worden o.a. trainingsschema's, vragenlijsten en een lijst met Training en Hartfrequentie aangegeven. Korte praktijkvoorbeelden (casussen in het boek genoemd) en cartoons van Sigmund maken het boek iets leesbaarder. En als door dit boek weer meer mensen met de beschreven aandoeningen en klachten van pillen afkomen of minder gaan slikken en weer wat meer plezier in het leven krijgen is dat in ieder geval prachtig. Het boek blijft echter 'zware kost'. Maar als je er hoofdpijn van krijgt of er een beetje 'down' van wordt……..zijn er pillen……. Nee! Ga lekker een stuk lopen met je hardloop- of wandelmaatjes en maak je hoofd weer leeg en maak plezier!

Koos:
Bram is psychiater en hardloper, Simon is fysiotherapeut en ook hardloper. In 2008 verscheen de eerste druk van deze titel. Niet gespeend van bescheidenheid noemen de auteurs het pocketboekje "het standaardwerk voor lopers en professionals". Ja, als er nog nooit over is geschreven kun je die kwalificatie gebruiken, bij gebrek aan beter.

Mijns inziens is lichaamsbeweging in beginsel goed voor lichaam en geest. Maar vormen waarbij winst of verlies voorop staat of specifieke technieken beheerst moeten worden zullen minder aantrekkelijk zijn voor mensen die geestelijk in de knel zitten of geen geweldig zelfbeeld hebben. Evenmin bijvoorbeeld sprinten op een atletiekbaan. Dus ik heb geen enkele twijfel dat langere afstanden in een rustig tempo lopen goed kan uitwerken. Onze clubgenoot Mik Borsten, fysiotherapeut, triatleet en één van de ca. 250 looptherapeuten op www.runningtherapie.nl, gebruikt bij zijn therapie tevens ATB-fietsen. Iets sexier voor sommigen en met hetzelfde eindresultaat: meer zelfvertrouwen, voldoening en plezier. Zodat de therapeut zeker zo vaak moet afremmen als motiveren.

Ik ben niet zo'n voorstander van zware medicijnen, die ik in beginsel vanwege hun bijverschijnselen als vergif beschouw. Dan is het einde zoek en vul je paviljoenen met suffende, starende en uitdijende human beings. Wat mij betreft dus, als het even kan: gooi het over een andere boeg. Schrijf dus alleen medicijnen toe in combinatie met een activiteit die mogelijk tot vermindering van dat gebruik leidt. Psychiaters (waarvan ik sommigen verdenk zo gek als een deur te zijn, maar misschien lees ik teveel Sigmund) kunnen leren van hun vakgenoot Bram die een heldere, praktische handleiding schreef om uit de impasse te geraken van uitzichtloze conventionele behandelingen. Door sommige wetenschappers zal BB vast uitgelachen worden. Maar soms heeft de wetenschap de neiging een te ingewikkelde oplossing voor problemen te bedenken. Wat dat betreft ben ik aanhanger van het Simplistisch Verbond, met hun slogan: leef met vlag en wimpel, maar houdt het simpel".

Leken als ik kunnen volstaan met het lezen van de omslag en de inleiding. Dan weten ze genoeg. Pillen het raam uit en hardloopschoenen aan is niet de oplossing. Running therapie is namelijk geen vervangende behandeling maar een complementaire. De rest van het boek behandelt sombermakende ziektebeschrijvingen, qua uitwerking griezelige medicijnen en diverse modellen van een loopcursusopbouw.

Wat ik niet wist is dat depressie vaak voorkomt bij professionele sporters: bij mannen lijdt 12% er onder en bij vrouwen zelfs 25 %. Had u dat gedacht als u op TV sporters op een podium ziet? En fascinerend vond ik dat de overtraining van een sporter hetzelfde klachtenbeeld oplevert als een depressie. Want een depressie of burn-out = mentale overtraining! Heerlijk dat er toch enige logica te vinden is in de psychiatrie.

Er zal ongetwijfeld nog wel eens een dikker en breder standaardwerk verschijnen dat over het belang gaat van duursportactiviteiten als therapie. En dat ook gebruikt gaat worden in de collegezaal.