Omdat ik van beide elementen van dit boek (1e druk 2009) enig verstand denk te hebben en ik Gerard daar ook van verdenk, zijn wij ongetwijfeld voldoende gekwalificeerd en objectief om dit boek ter hand te nemen.
En dat deed ik met veel plezier, want dames die dit nog niet hebben gelezen, wat is dit zonder overdrijving een ongelooflijk volledig en knap boek. In boeken die vooral voor mannen zijn geschreven komen vreemd genoeg niet zoveel praktische zaken aan de orde, zoals met name het omgaan met werk, huishouden en gezin. Daarnaast is natuurlijk aandacht voor allerhande vrouwenzaken als menstruatie, overgang, borstkanker, botontkalking en zwangerschap.
En het is een echt heerlijk helder Hollands boek, met tips, oefeningen, schema's en uitspraken van zowel onbekende als bekende vrouwen zoals Adrienne Herzog, Jessica Durlacher, Gerda Verburg en de overal opduikende Leontien van Moorsel. Met liefdevol verzorgde opmaak en foto's. Het enige nadeel van de verfrissende actualiteit in dit boek is dat sommige situaties en uitspraken uit 2007 en 2008 nu alweer verouderd of achterhaald zijn. Dus Barbara zal de ongetwijfeld volgende drukken continue moeten aanpassen.
"Mannen en vrouwen zijn natuurlijk totaal verschillende wezens" zegt BK. Ik wist eigenlijk niet dat het zo erg was. Maar als ik dan lees dat vrouwen meer kans hebben op knieklachten, ijzertekort en stressfracturen moeten we dat misschien maar zo laten.
De schrijfster (overigens een schoonzus van clubgenoot/trainer Boudewijn, hetgeen in onze regio oplageverhogend moet werken) is een positief ingestelde loopster die enthousiasmerend naar haar lezers/lezeressen werkt, getuige ook haar uitspraak "Koester je lijf, bevrijd jezelf: ga lopen".
Parafraserend zou ik gekscherend willen adviseren: dit boek mag in geen damestasje ontbreken.
Gerard:
Mijn eerste opwelling bij het lezen van dit "gelikte" boek is: "Zacht lopen voor mannen".
Maar de doelgroep is inderdaad Vrouwen. Het gaat in de eerste plaats over het grote plezier van hardlopen zelf, maar ook en juist over vrouwenzaken. Barbara Kerkhof schrijft in de taal van deze tijd, voor vrouwen van nu. Zij heeft zich behoorlijk verdiept in alle onderwerpen die met vrouwen en hardlopen te maken hebben. De bij haar vanzelfsprekende positieve benadering van hardlopen lijkt op een "Dolle Mina" emancipatie-hardloopboek. Maar dan beschreven vanuit de individuele beleving van de druk bezette vrouw van nu. Zij zegt in het boek zelf: "Hardlopen is een soort emancipatie. Vrouwen nemen door te lopen even de tijd voor zichzelf. Het is heel goed voor je psyche en lichaam". Gelukkig kan ik hier rustig ook vrouwen door mannen vervangen. Barbara verkondigt een soort "hardloop-religie". Die superpositieve hardlopende vrouw van nu is zij ongetwijfeld zelf. Zij weet alles, heeft alles uitgeplozen. Het boek is een soort bijbel, met de nadruk op het nieuwe testament. De loopverhalen van glossy loopdames en van de "losse anonieme loopvrouwen" tussendoor (Marion H., Ingrid, Willeke) geven het boek een vlotte uitstraling. Barbara is niet alleen, ze heeft veel "volgelingen". Het boek is vlot geschreven en goed leesbaar opgedeeld in makkelijke brokken. Ultieme prestaties zoals het lopen van de marathon komen wel erg snel in beeld als "gewoon". Maar in het boek zit gelukkig ook van alles over "het beginnen" met hardlopen en is daarvoor voorzien van vele adviezen, tips, aanbevelingen en weetjes. Barbara helpt je bijna over alle drempels heen en denkt wel eens heel ver met je mee. Of dit boek de "gewoon" hardlopende vrouw aanspreekt zoals ik die ken uit mijn loopgroep, weet ik niet . Maar vrouwen zijn anders dan mannen en lopen en lezen weer anders dan mannen. Overigens is er ook groot verschil tussen mannen. In ieder geval ben ik als man door het lezen van dit boek ook weer bewuster geworden van het "genot" van "een eind hollen". Daarna plof ik ook voldaan op de stoel of de bank, en natuurlijk mentaal sterker en lichamelijk gezonder. Zonder chips natuurlijk. En (ruim) vooraf of daarna genietend van pasta, zalm, rucola, pijnboompitten en pannenkoeken bij Gerda met bruine suiker en een vleugje kaneel. En het liefst om 3 uur 's nachts gebakken ! Om in Koos-taal te spreken: "In mijn polstasje ontbreekt het niet! En... als een man of vrouw het wil lezen: je mag het hebben!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten