“DE EENZAAMHEID VAN DE LANGE AFSTANDSLOPER” Alistair Sillitoe

Koos:
Al jaren weet ik van het bestaan van de stoere titel "The loneliness of the long distance runner". Nooit het boek in handen gekregen. Totdat GB deze titel noemde als interessant recensieboek. Maar ik wil dat we ons beperken tot Nederlandstalige boeken. Anders zelf vertalen, of zelfs uitgeven? Blijkt er net in 2010 een vertaling uitgekomen te zijn met de titel (ik had het zelf kunnen bedenken) "De eenzaamheid van de langeafstandsloper". Dus aan de slag ermee, ten behoeve van de minimaal duizendkoppige lezersschare van L.Z.

Ruim een kwart van dit toch al niet dikke boekje wordt ingenomen door een verhelderende inleiding van Dirk van Weelden. Ben benieuwd wat GB daarvan vindt. Ik had het liever als nawoord zien opgenomen, temeer daar van Weelden voortijdig de clou van het verhaal vertelt: een jeugddelinquent blijkt getalenteerd loper te zijn en besluit in de belangrijkste wedstrijd van het jaar vlak voor de finish. Nee, laat ik dat niet doen, lees het zelf maar.

Overigens valt het met die lange afstand wel mee, uit de tekst maak ik op dat het slechts om 5 Engelse mijl gaat (ruim 8 km). Dus AVT trimmers, bezig met de 10 km opbouw, vertel thuis maar dat je een longdistance runner bent, literair gezien dan.

Ken uw klassieken en verslind dit hardloopverhaal van een working class hero over de boeiende nuances van de begrippen eerlijkheid, echtheid en oprechtheid.

Gerard:
Bij toeval lees ik het kringloopboek "Radioportretten http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8022384937460648145#editor/target=post;postID=1459568338523989989van schrijvers" uit 1969. De toen 44-jarige Jan Wolkers raadt mij postuum aan dit boek vooral te lezen. En… na beraad met Koos, hij heeft gelijk! Het verhaal is al in 1958 is geschreven en het is de titel van een boek met nog 8 korte verhalen. Dit verhaal is pas in 2010 in Nederland begonnen aan een zelfstandige "opmars", passend bij de (hard)loophype-schrijverij. Nieuw vertaald en met een forse inleiding door schrijver en hardloper Dirk van Weelden. Inderdaad Koos, een slimme marketing formule: inleiding-recensie-verhaal in 1. Wordt het toch nog een boek van 95 bladzijden ! Ik lees en ontdek het boek in de oude versie uit de Bieb in alle eenzaamheid zonder de benen van Dirk nodig te hebben. En ook de film die er van gemaakt is (1962) bewaar ik voor later.

In dit boek staat de jongen "Smith" (volgens Dirk heet hij Collin) in het middelpunt. Het boek begint in een jeugdgevangenis (Borstal in de Engelse taal) in Essex waar Smith voor diefstallen zit opgesloten. Hij vertelt in de ik-vorm over zijn voorrecht om vanuit de gevangenis te mogen harlopen in de omliggende velden als training voor de grote hardloopwedstrijd. Ook voor de directie is "de tijdelijke ontsnapping" van Smith een buitenkans: Hij is met zijn hardlooptalent 1 van de grote favorieten om de "Borstal Blauwe Lint Prijsbeker" binnen te halen, waarvoor dit keer de jonge gevangenen uit heel Engeland in Essex strijden. Het is een jaarlijkse veldloop-wedstrijd die (naast 100-meter wedstrijden) plaats vindt. Dagen achtereen staat hij daarvoor 's morgens om 5 uur met zijn verlofbriefje bij de grote buitendeur om in korte broek en hemd in weer en wind door de velden te rennen. Hij praat, denkt en schrijft in krachttermen en dat is in "wij"- en "zijtermen". Zij zijn: directies van jeugdgevangenissen, rechters, politieagenten, politici, bestuurders, bazen enz. Wij dat zijn: de bewoners van de arbeiderswijk in Nottingham (waar ook de schrijver vandaan komt en is opgegroeid) en die aan de onderkant van de maatschappij leven. Het boek bestaat uit 3 (kleine) delen. Na het eerste deel over zijn vastzitten en hardlopen, volgt het tweede dat de aanleiding van zijn gevangenisstraf beschrijft. Tot slot beschrijft Smith het verloop van zijn grote veldloopwedstrijd en de finish.

Het is een tegendraads boek dat nog vol zit met de "ouderwetse klassenstrijd" gezien door de ogen van een jongen van een jaar of 17 die vecht en hardloopt voor zijn eigen manier van leven binnen zijn voorbestemde jeugd. Op "zijn overwinning" reageren de autoriteiten gepast. En leiden volgens mij eigenlijk "een nederlaag". Benieuwd hoe jullie dit boek vinden en wie weet organiseren we zelfs een heuse filmvoorstelling in ons clubhuis met die lekker ouwe film die van dit verhaal gemaakt is!